Διαφθορά, ελιγμοί, χειραγώγηση των πολιτών, συμφέροντα, ίντριγκες, απάτες και έγκλημα: Με δύο λόγια, πολιτική. Και, όχι, παλιοκόριτσα, αμέσως να πάει το μυαλό σας εκεί, δεν μιλάμε για τα εν οίκω, αλλά για τα εν αμερικανικώ Λευκώ Οίκω, και το συνταρακτικό πολιτικό θρίλερ, που λέγεται ΗΟUSE OF CARDS (πύργος από τραπουλόχαρτα).
Η δεύτερη σεζόν, όπως και η πρώτη σεζόν, «ανέβηκε» όλη μαζί από το Netflix, για να μην βλέπεις επεισόδια με το σταγονόμετρο, ένα πείραμα του “διάλεξε-εσύ-πρόγραμμα” καναλιού με τεράστια επιτυχία. Φυσικά, θα είχε αυτή την επιτυχία, αν δεν επρόκειτο για αυτή την παραγωγή; Μιλάμε για σενάριο με ήρωα έναν αρχιτέκτονα του κακού, για ατάκες που κόβουν σαν μαχαίρι, πλοκή που κόβει την ανάσα και , βέβαια, για τον Κέβιν Σπέισι που, προσωπικά, δεν τον έχω δει ποτέ να παίζει καλύτερα.
Ο Φράνσις Αντεργουντ, βουλευτής του Κονγκρέσου, βλέπει ότι δεν παίρνει υπουργική καρέκλα και μετέρχεται κάθε ανήθικης, ύπουλης και εγκληματικής μεθόδου για να αναρριχηθεί και να εκδικηθεί. Μαζί με τη γυναίκα του (την παίζει η Ρόμπιν Ράιτ) πλάθουν ένα ζευγάρι εξουσίας σεξπιρικού επιπέδου και βάθους… Και για να πάρετε μια ιδέα σινεματικής ευφυίας: τέλος πρώτου επεισοδίου, 2η σεζόν, τελευταίο πλάνο: κοντινό στα μανικετόκουμπα που μόλις έλαβε ως δώρο ο Frank Underwood: FU (!) Αρχικά ονόματος, αλλά και η γνωστή βρισιά, μήνυμα του αντι-ήρωα – προς εμάς και τους αντιπάλους του – για το τι πρόκειται να ακολουθήσει!
THE SERIAL WATCHER