Δήμητρα Ιωάννου
Κασσάνδρα – Το μυστικό της μάγισσας
Εκδόσεις Ψυχογιός
Γενικά δεν είμαι τύπος της λεγόμενης «γυναικείας» λογοτεχνίας. Ναι, και οι αγάπες και τα λουλούδια μου αρέσουν, και αυτούς τους καιρούς το χρειαζόμαστε το Happy End, αλλά η ποιότητά τους με χαλάει. Οφείλω να πω – και πείτε με δύσκολη – ότι έχω ξεκινήσει βιβλίο δημοφιλέστατης ελληνίδας «συγγραφέως», λυπάμαι να αναφέρω το όνομά της, και το έχω εγκαταλείψει στην σελίδα 45, αφού παρατήρησα δεκάδες συντακτικά λάθη, ιστορικές ανακρίβειες, διαλόγους κλισέ και σκηνές απευθείας τραβηγμένες από την Αλίκη στο Ναυτικό! Φαίνεται στην Ελλάδα δεν πιστεύουμε στην χρησιμότητα του επιμελητή…
Αφού σας είπα όλα αυτά, πρέπει τώρα να διευκρινίσω ότι δεν είναι φυσικά όλες οι γυναίκες συγγραφείς αυτού του επιπέδου, ούτε όλα τα ελληνικά γυναικεία αναγνώσματα σκουπίδια. Και ως παράδειγμα λαμπρό ενός καλού αναγνώσματος θα φέρω το Κασσάνδρα.
Το πρώτο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου με εντυπωσίασε! Περιπέτεια που κινείται ανάμεσα στο σήμερα και στο μακρύ παρελθόν της Ηπείρου με σύνθετη πλοκή και καταιγιστική συχνά δράση, ξεχωρίζει για δύο πράγματα: το ένα είναι οι καλοδουλεμένοι χαρακτήρες του που ξεπετάγονται ολοζώντανοι από τις σελίδες – η Σαπφώ είναι απλά αξιολάτρευτη, χαρακτήρας έτοιμος να ενσαρκωθεί στην οθόνη από κάποια μεγάλη ηθοποιό. Το δεύτερο είναι η χρήση του λόγου. Η ντοπιολαλιά της περιοχής της Πρέβεζας την εποχή του Αλή Πασά είναι τόσο γεμάτη και τόσο σωστά αφομοιωμένη στο κείμενο που βρίσκεις τον εαυτό σου να σκέφτεται «Ντιπ μούτα είναι η ξωθκιά, πανάθεμά την!» (για να καταλάβετε κι εσείς, δε βγάζει λέξη η νεράιδα, κλπ)
Μια εξαιρετική πρώτη δουλειά για την Δήμητρα Ιωάννου, που είναι φιλόλογος και ειδικευμένη στη σωματική ψυχοθεραπεία, αν και σαν πρώτη δουλειά έχει τις μικρές αδυναμίες κάθε φιλόδοξου πονήματος: οι χαρακτήρες είναι πολλοί, ειδικά στον παρόντα χρόνο, και τους χάνεις κάποια στιγμή καθώς τα κεφάλαια – που εναλλάσσονται σε Αθήνα 2006 και σε Ήπειρο 1767 – διαδέχονται το ένα το άλλο πιο σύντομα απ’ ό,τι θα θέλαμε. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται για ζητήματα που σε αποσπούν από την απόλαυση του βιβλίου, απλά για τους δύσκολους – σαν κι εμένα – ένα απλό editing θα είχε αναδείξει την ακεραιότητα του μυθιστορήματος ακόμα καλύτερα.
Η Δήμητρα Ιωάννου, εν τω μεταξύ, έχει εκδόσει το δεύτερο βιβλίο της, «Το τραγούδι της Αννέτας» (Ψυχογιός), το οποίο περιμένω με χαρά να διαβάσω!
Πρέβεζα 1767
Η Σαπφώ γνωρίζει την Κασσάνδρα, την Κόρη του Δάσους, που τη σώζει από βέβαιο θάνατο και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια βαθιά φιλία. Καθώς τα χρόνια περνούν, οι δυο γυναίκες εξελίσσονται σε μεγάλες θεραπεύτριες και δίνουν ανακούφιση σε κάθε ανθρώπινο πόνο και αρρώστια. Ταυτόχρονα είναι οι μόνες που τολμούν να αντισταθούν στη φριχτή πραγματικότητα που έχει υφάνει η σκοτεινή προσωπικότητα του Αλή Πασά Τεπελενλή στην Ήπειρο, αλλά και στην τρομοκρατία του συνεργάτη του, Κωσταντή Σπαθιά. Ώσπου ένα φοβερό φονικό διαλύει τις ευαίσθητες ισορροπίες και τα πάντα ανατρέπονται…
Αθήνα 2008
Η Έλενα Βενιέρη καταλήγει στη φυλακή μετά από μια σειρά ανεξήγητων αποτρόπαιων δολοφονιών. Εκεί τη γνωρίζει και την ερωτεύεται παράφορα ο γνωστός δημοσιογράφος Άρης Κομνηνός, που θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει την αθωότητά της. Είναι στ’ αλήθεια η Έλενα θύμα των περιστάσεων ή είναι όντως μια σατανική δολοφόνος, που έχει παρασύρει τον Άρη στα δίχτυα της;
Ο Άρης μπλέκεται σε ένα τρελό γαϊτανάκι μυστηρίου και υποψιών, προσπαθώντας να εξακριβώσει αν οι φόνοι έχουν τη ρίζα τους στο παρελθόν που εκδικείται ή στο παρόν που στιγματίζεται από τη ζοφερή δράση του υπόκοσμου.
ΥΓ: Εχω διαβάσει και σκοπεύω να σας παρουσιάσω σειρά βιβλίων για το καλοκαίρι! Για να πάρετε μια ιδέα δείτε εδώ! Stay tuned!
