Τα snobduck είναι σαπούνια. Κάποιοι μάλλον το ξέρετε ήδη -έχουν παίξει μέχρι και στην τηλεόραση. Κάποιοι άλλοι -όπως εγώ- χάσατε τις εκπομπές. Ίσως τα είδατε κάπου φευγαλέα. Εγώ τα είδα μια μέρα στην οθόνη του υπολογιστή μου.
Ένα χαρωπό παπί σε μια, άψογα, ευοίωνη, διασκεδαστική και αρκούντως αισιόδοξη συσκευασία που, περισσότερο, παραπέμπει σε προιόν εξωτερικού παρά σε προιόν εσωτερικού.
Και τι εσωτερικού. Διαβάζω λοιπόν ότι το σαπούνι φτιάχνεται στην Τρίπολη και διατίθεται έως και στο Σαν Φρανσίσκο. Ιζ ιτ πόσιμπελ, αναρωτιέμαι. Στην Τρίπολη αυτή που περνάω για να φτάσω Καλαμάτα; Ναι. Εκεί. Εκεί που είχε στρίψει κατά λάθος με βροχή η αδερφή μου από την Εθνική και κόντεψε να μην ξαναβρεί ποτέ το δρόμο πίσω; Υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις. Ή καλύτερα… Υπάρχει και η Τρίπολη.
Τώρα κάθομαι και περιμένω τον εμπνευστή τους. Τον δημιουργό αυτής της ιδιαίτερης επιχείρησης στην πλατεία της Νέας Σμύρνης. Ένας νεαρός επιχειρηματίας. Που δεν αφήνει κανένα αίτημα να πέσει κάτω. Που ανταποκρίνεται, παρά την ήδη μεγάλη του επιτυχία, προσωπικά στο request ενός κάποιου yougogirl.
Δεν ξέρω τι να περιμένω… Έναν νευρικό πουκαμισάτο με πουράκι ή πούρο και τσάντα ταχυδρόμου; Έναν χίπστερ νιού έιτζ τύπο; Κανένα αγροτικό από την αγαπημένη Τρίπολη;
Ο Βασίλης Ντούρος που κάθεται τώρα απέναντί μου χαλαρός (πολύ χαλαρός), ήπιος (πάρα πολύ ήπιος) πίνει τον καφέ του, καπνίζει τα τσιγάρα του, έχει το backpack του δίπλα, φοράει ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και ένα από αυτά τα sweatshirt που φοράνε όσοι συχνάζουν στα βουνά και στα χιόνια.
Με κοιτάει που τον κοιτάω καλά καλά. Τον κοιτάω κι εγώ που με κοιτάει. Για να δω κανένα σαπούνι, του λέω και μου δίνει ανά χείρας ένα σαπούνι με φρέσκο καφέ, ένα με λεβάντα (που κάνει και για το πρόσωπο) και ένα με παπαρουνόσπορο για να αρχίσω τον προσωπικό μου πόλεμο με την κυτταρίτιδα. Έρχεται και καλοκαίρι και θα περάσω από Τρίπολη στον πηγαιμό για Μάνη, αν χρειαστεί να ανεφοδιαστώ. Βολεύει.
Τι έκανες πριν από τα Snobduck; «Δούλευα στο χιονοδρομικό Καλαβρύτων και πιο πριν σε εταιρίες με είδη extreme sports», μου λέει. Όχι ότι δεν το φαντάστηκα αλλά έπρεπε να ρωτήσω..
Πως μπήκες στην διαδικασία παρασκευής σαπουνιού; «Ξεκίνησα από περιέργεια, από ένα αστείο. Από πειραματισμό για το πως φτιάχνεται σαπούνι από τον οικογενειακό ελαιώνα» Μμμ από τον οικογενειακό ελαιώνα σκέφτομαι καθώς ανοίγω το σαπούνι με φρέσκο καφέ. Η μυρωδιά του είναι τόσο δυνατή. Σαν δυνατό χαστούκι. Το βάζω στην άκρη για τα δύσκολα πρωινά και τον ξαναρωτάω για την επιχείρηση. «Ξεκίνησα έτσι. Χωρίς business plans και στρατηγικές. Χωρίς την σκέψη πως μπορεί να γίνει επάγγελμα»
Και πως έγινε επάγγελμα δίχως τον στόχο; «Μου πήρε περίπου 9 μήνες. Δοκίμαζα, διάβαζα, έψαχνα δουλεύοντας ωστόσο στο μυαλό μου το στήσιμο. Packaging, branding, φιλοσοφία, συνταγές.. Αυτό που με ενδιέφερε από την αρχή ήταν να βγει κάτι αυθεντικό. Κάτι που να αντιπροσωπεύει το δικό μου στιλ, την στάση ζωής μου. Πάντα βέβαια με επαγγελματισμό και σεβασμό» Κι όλα αυτά στην Τρίπολη μια μέρα. Με παραξενεύει λίγο η επιλογή αυτή. Snob στην Τρίπολη. Από την άλλη βέβαια το έχουν λίγο οι Τριπολιτσιώτες (με το συμπάθειο)
«Η Τρίπολη ως έδρα ήταν επιλογή μου. Οι συνθήκες εργασίας, τα γραφειοκρατικά, η έναρξη εταιρίας, οι τράπεζες, οι αποστολές είναι όλα ευκολότερα στην επαρχία. Και η Αθήνα δεν μου λείπει καθόλου. Είχα απογαλακτιστεί και απομακρυνθεί ήδη αρκετά χρόνια πριν από την Αθήνα» Καταλαβαίνω ακριβώς. Ο Βασίλης έχει περιηγηθεί την Ευρώπη, έχει κατοικήσει στο εξωτερικό, έχει κάνει δουλειές του ποδαριού, έχει ζήσει πολλές περίεργες καταστάσεις όπως τις ζει κάποιος που έχει πάρει τους δρόμους για τον γύρο του κόσμου για όσο να’ναι και για όπου τον βγάλει.
Περιεργάζομαι το πρώτο σαπούνι που υπέβαλλα σε τεστ. Την λεβάντα.
Το packaging είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Λιτό και απέριττο με έμφαση στην λεπτομέρεια. Εδώ, εκτός από το σνομπ παπί, η λεπτομέρεια είναι το ανακυκλώσιμο χαρτί που ισορροπεί έξοχα μεταξύ του πολυτελούς γυαλιστερού χαρτιού κι εκείνου που δεν φοβάται να τσαλακώσει το παρουσιαστικό του.
«Ο όρος snob θέλει περισσότερο να περιγράψει την έννοια του limited λόγω του handmade concept αλλά και των προσεκτικών τοποθετήσεων, του ανεπηρέαστου attitude και της αυθεντικής φιλοσοφίας», διευκρινίζει ο Βασίλης
Καθώς πλένω το πρόσωπό μου με την καταπληκτική λεβάντα που μυρίζει, ξέρετε πως…. μου μπαίνει λίγο σαπούνι στο μάτι και χάνω το φως μου -κυριολεκτικά.. Επίσης παρατηρώ ότι τα ενυδατικά στοιχεία του σαπουνιού θα μπορούσαν να είναι λίγο περισσότερα…
Πως θα χαρακτήριζες τα σαπούνια Snobduck, τι είναι αυτό που τα κάνει να ξεχωρίζουν; «Δεν μπορώ να τους δώσω κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα. Αλήθεια. Ας πούμε ότι είναι η μετατροπή ενός παραδοσιακού προιόντος, φτιαγμένου με παραδοσιακό τρόπο, σε ένα design προιόν με 100% αγνά υλικά, χειροποίητο από την κατασκευή μέχρι την συσκευασία»
Σε ποιους απευθύνεται όμως αυτό το προιόν; «Σε όποιον έχει την περιέργεια να μάθει την ιστορία των Snobduck. Να πω ότι δε νομίζω πως πρέπει να στύβουμε το μυαλό μας για καινοτομίες και νέες παγκόσμιες πατέντες.. Πρέπει απλά να κάνουμε ότι κάνουμε με μεράκι και αγάπη. Αυτό που σίγουρα πιστεύω είναι πως αλλάζω, μέσω του packaging – branding – συνδυασμό υλικών και συνταγών, την γνώμη και την οπτική που έχουμε για το κλασικό σαπούνι της γιαγιάς»
Θα πω και δυο λόγια για το σαπούνι poppyseeds που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και κατά της κυτταρίτιδας.. Που δηλαδή εγώ το χρησιμοποίησα για να επιτεθώ με φυσικό τρόπο στην κυτταρίτιδά μου. Λοιπόν, αυτό το σαπούνι Snobduck είναι συγκλονιστικό. Ίσως γιατί το χρησιμοποιείς το ίδιο σαν σφουγγάρι. Ίσως γιατί έχει ρίξει ο άνθρωπος τόσο παπαρουνόσπορο μέσα που, τουλάχιστον, η μια του πλευρά εξυπηρετεί σαν scrub κάνοντας ήπια απολέπιση και δυνατό μασάζ την ίδια στιγμή. Ακόμα κι αν δεν εξαφανιστεί το φαινόμενο που έχει εμφανιστεί στο μπούτι σου, δεν πειράζει… Εσύ νιώθεις ότι κάνεις κάτι πολύ σοβαρό για αυτό. Ο Βασίλης νομίζω θα χαρεί για αυτό γιατί όπως μου είπε αυτό που του δίνει δύναμη και χαρά είναι οι excited καταναλωτές. Και πράγματι το poppyseeds σε κάνει πολύ excited. Όπως άλλωστε και το σαπούνι καφές. Για το οποίο ακόμα αμφιταλαντεύομαι. Να πλυθώ ή να το φάω;
Και μετά είναι αυτά τα περίεργα soap flakes. Τα οποία τα έχω κάποτε χρησιμοποιήσει στην Γερμανία για το πλυντήριο. Ξέρετε αυτά τα τρίμματα πράσινου σαπουνιού που αντικαθιστούν τις σκόνες πλυντηρίου. Αυτά που παίρνεις όταν έχεις αποφασίσει στα αλήθεια να σώσεις τον πλανήτη; Ναι, αυτά. Τα έχει κι ο Βασίλης αυτά. Μπορείς, λέει να τα χρησιμοποιήσεις και για το πλυντήριο. Τα έχει σε κάτι θαύμα σακουλάκια που, κατά τη γνώμη μου, κάνουν και για διακοσμητικά. Δε λέει δηλαδή να το βάλεις μαζί με τα υπόλοιπα απορρυπαντικά ρε παιδί μου.
«Τα soap flakes έχουν την ίδια χρήση με το κανονικό σαπούνι. Κάποια όμως κάνουν και για πλυντήριο..»
Αυτό, ας πούμε μου φαίνεται με ένα τρόπο πολύ καινοτόμο. Ο ίδιος ο Βασίλης μου φαίνεται πολύ ιδιαίτερος. Όλα αυτά που λέει πως δεν είναι business expert, ούτε μέντορας, πως δεν μπορεί να κρίνει την τάση των αγορών, που έχει ένα δικό του ρομαντικό σκεπτικό, που δεν τον ενδιαφέρει τι είναι της μόδας, που θέλει ποιότητα και το αυθεντικό στοιχείο, που θέλει όλα να είναι affordable, που δεν ξεχωρίζει την αγορά του εξωτερικού και του εσωτερικού, που θέλει να είναι alert συνέχεια και πάντα, που χαρακτηρίζει εαυτόν, αυθεντικό ξεροκέφαλο, σοβαρό επαγγελματία με σεβασμό, που βάζει την αγάπη του σε ό, τι κάνει, που παθιάζεται και πιστεύει στις δυνάμεις του, που θα ήθελε λίγο παραπάνω χρόνο για σκι… Τον Βασίλη που φτιάχνει σαπούνια και λέει: Snob Duck soaps do not turn back time, clean your conscious, provide therapies, magic treatments or any other promising stuff…
Και αναρωτιέσαι. Τι είναι τελικά πιο ενδιαφέρον; Ο Βασίλης ή το δημιούργημά του; Μην αναρωτιέσαι. Ο Βασίλης και τα Snobduck είναι το ίδιο και το αυτό.
*Μάθετε περισσότερα για τα Snobduck εδώ