Ενα σχόλιο για τα αυτονόητα
Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, λένε κάποιοι και με εκνευρίζουν. Όταν λέμε με λιγότερα εννοούμε και χωρίς θέρμανση;
Ποτέ πια ο παππούς δεν θα κυκλοφορήσει μέσα στο σπίτι με το φανελάκι. Το παιδί; Ούτε να το σκεφτείς να το αφήσεις μέσα στο σπίτι με το φανελάκι! Αλλά, ναι, είχαμε μάθει στα… πολλά! Τώρα, το παππουδάκι στο τελεμάρκετινγκ που αγόρασε ηλεκτρική κουβέρτα είναι ενθουσιασμένο που “ζεστάθηκε το κοκκαλάκι του”!
Σημείωση: Αυτό το κείμενο γράφτηκε πέρισι τέτοια εποχή και… κόπηκε από το μέσο στο οποίο θα εμφανιζόταν, γιατί θεωρήθηκε ότι παίρνει πολιτική θέση! Λες και υπάρχουν πολιτικές ομάδες κάπου στην Ελλάδα που δεν θεωρούν την θέρμανση ως απαραίτητο αγαθό για την ανθρώπινη επιβίωση! Τώρα, ο φόρος έχει μειωθεί κατά κάτι ελάχιστο, έπεσε και η τιμή του πετρελαίου παγκοσμίως, είχαμε και ήπιο χειμώνα μέχρι τώρα, τα πράγματα έδειχναν λίγο λιγότερο δραματικά απ’ ό,τι πέρσι. Μιας και έπιασαν όμως πάλι τα κρύα και ακούω γκρίνιες και φασαρίες από παντού, θυμήθηκα το κομμένο κείμενο και το επαναφέρω εδώ, στο yougogirl.gr.
Καλύτερα να πεινάς παρά να κρυώνεις. Κατ΄αρχήν γιατί όταν κρυώνεις, πεινάς περισσότερο. Ύστερα, γιατί η ζέστη είναι σπουδαίο πράγμα. Είναι χαλαρωτική, είναι απολαυστική, είναι θεραπευτική η ζέστη: ρίχνει τον πυρετό, σταματάει τους σπασμούς στην κοιλιά ή στο στομάχι, μαλακώνει τους πόνους στους μυς, βοηθάει στον ύπνο…
Εχετε ακούσει για το comfort food; Μια κοτόσουπα, μια ζεστή σοκολάτα… δεν ζεσταίνουν μόνο την καρδιά, είναι και ζεστές τροφές!
E, η Ελλάδα περνάει άλλον ένα χειμώνα παγωμένη, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και καλά το μεταφορικά (που καθόλου καλά, αλλά λέμε), το κυριολεκτικά όμως; Από πού κι ως πού, έχει αναχθεί το προφανές σε πολιτισμένες κοινωνίες αγαθό της θερμοκρασίας δωματίου σε είδος πολυτελείας, συνοδευόμενο δε και από τον αντίστοιχο φόρο;
Ο παραλογισμός της αύξησης του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης δεν έγκειται μόνο στο ότι έχει αποτύχει ΠΛΗΡΩΣ να αποφέρει τα υποτιθέμενα έσοδα που θα έφερνε, αλλά και στο ότι κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να κάνει την μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας αυτής, όχι απλά δυσαρεστημένη, αλλά δυστυχή!
Στις πολυκατοικίες σφάζονται για το αν θα ανάψουν δύο ώρες την ημέρα ή καθόλου. Χρυσοπληρωμένες μεζονέτες με αυτόνομη είναι σαν ψυγειοκαταψύκτες, γιατί και για την αυτόνομη χρειάζεται πετρέλαιο. Στα χωριά κόβουν ό,τι δέντρο βρουν μπροστά τους. Μέχρι πρότινος αξιοπρεπέστατοι άνθρωποι κυκλοφορούν στα ωραία τους διαμερίσματα με τις κουβέρτες στην πλάτη σαν πρόσφυγες. Το μπάνιο έχει γίνει βασανιστήριο, για λούσιμο αναμένονται οι αλκυονίδες μέρες που ανεβαίνει η θερμοκρασία. Τα κρυολογήματα διαρκούν ατελείωτες μέρες, γιατί πώς θα γίνεις καλά αν συνεχώς κρυώνεις; Τραπέζια, τραπεζομάντηλα και λοιπά τιμαλφή πετάγονται στις φλόγες, και αυτή τη φορά κανείς δεν χορεύει το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου». Υπάρχουν δεκάδες νεκροί!
Οι πόλεις μας είναι σταχτί-πορτοκαλί από την αιθαλομίχλη και οι Μαρίες Αντουανέτες στο Υπουργείο Περιβάλλοντος μας παρακαλούν να μην καίμε «ασκόπως» τα τζάκια μας !
Η χώρα ολόκληρη είναι το κοριτσάκι με τα σπίρτα (αν δεν θυμάστε, πεθαίνει στο τέλος από το κρύο).
Μόνο που στο φρικαλέο παραμύθι δεν εμφανίζεται και κάποιος κύριος να φωνάξει στο ετοιμοθάνατο πλασματάκι «Μη! Τα παιδάκια δεν κάνει να παίζουν με τα σπίρτα!»
Το «εκπληκτικό» μέτρο της χαμηλής τιμολόγησης της ΔΕΗ σε μέρες αιθαλομίχλης -δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- ελάχιστη ανακούφιση θα φέρει, μετά από την δραματική αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ που έκανε η κυβέρνηση πέρυσι, για να τιμωρήσει εκείνους που δεν είχαν βάλει πετρέλαιο (ε, ναι, αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι το κάνουν επίτηδες)!
Όλοι όσοι αποφάσισαν την αύξηση του φόρου για το πετρέλαιο θέρμανσης είναι υπόλογοι για την ανθρωπιστική κρίση, αλλά και για την περιβαλλοντική κρίση. Αμετανόητοι παρότι τρία; τέσσερα χρόνια μετά, καταδεικνύεται καθημερινά το σφάλμα τους, και άρα ασυγχώρητοι. Αν ήμασταν στις ΗΠΑ, θα τραβάγαμε μερικές αγωγές για αποζημίωση στο κράτος: για κάθε ατύχημα που οφείλεται στο μέτρο, για κάθε ασθένεια που προέκυψε από το κρύο, για κάθε κρίση άσθματος του παιδιού μας. Και θα κερδίζαμε.
Εδώ, απλά περιμένουμε την άνοιξη…
Εν τω μεταξύ, σας έχω πει τι θαύματα κάνει μια απλή θερμοφόρα;