Η κατάσταση είναι, ομολογουμένως, περίεργη. Αυτό το μετά/το/Πάσχα feeling θέλει ιδιαίτερη περιποίηση. Μπλεγμένη μεταξύ meat is murder, ξεροψημένης πέτσας, κοκορετσιού, στρακαστρούκας, λουλουδιών, εικόνας επιταφίου, αλλεργίας στο άνθος, λαμπάδας που άναψε ή δεν άναψε ποτέ, κόκκινου αυγού και μαγειρίτσας της είπα της Ελένης από το Record House: Μωρέ δεν βάζεις καμιά χαρούμενη μουσικούλα αυτό το μήνα να ακούσουμε; Και να τι έβαλε…Χαρούμενες μουσικές με γλυκόπικρο στίχο.. Τα αγαπημένα μου χαρούμενα δηλαδή.
(Στο σχολιασμό η Ελένη, στο σχολιασμό εντός παρενθέσεων η Τίνα)
Rita & The Tiaras – Gone
Η Τίνα παρήγγειλε μη λυπημένα τραγούδια. Κρατάω μη λυπημένη μουσική. Και στους στίχους παίζονται άλλα. (τριαλαλιλαλό gone with the wind is my love and the pain of love)
The Heavy – Turn Up
Μπορείς να τα έχεις όλα, αρκεί να το ζητήσεις (ανεβαστικό, δεν έχω να πω…)
Ben Harper & The Innocent
Mε κάτι τέτοια διώχνουμε το σκοτάδι (as life traces the line in our faces, I won’t look away, some die too young, some live too long, how dark is gone.. κοίταξε το χρόνο κατάματα για να διώξεις το σκοτάδι, ένα πράγμα… -πως είπατε, ορίστε;)
James – Nothing But Love
Tίποτε άλλο! ( Nothing but love κι εσύ με ένα κεφάλι τηλεόραση. Ακριβώς αυτό)
Submotion Orchestra – Red Dress
Εδώ ησυχάζουμε λίγο. Συγγνώμη φιλενάδα.. (Δεν πειράζει βρε Ελένη. Μην με παίρνεις τόσο στα σοβαρά. Από την επόμενη φορά μόνο τέτοια ♥)
Εμένα θα με βρείτε να ακούω James και Submotion Orchestra αυτό το Μάιο.
Καλό μήνα και καλή χώνεψη άνθρωποι! Φιλιά…