Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την Κοντσίτα Βούρστ. «Και πώς να εξηγήσεις στα παιδιά σου;», «Είναι οικογενειακό σόου η Γιουροβίζιον», «Τι να τους πεις τώρα για μια γυναίκα με μούσια;», «Είναι γυναίκα ή άνδρας;»
Είναι τρεις γυναίκες και ένας άνδρας που συζητούν. Φαινομενικά τουλάχιστον. Γιατί πιο ειδικά είναι τρεις αποτριχωμένοι άνθρωποι με ελάχιστο έως βαρύ μακιγιάζ με τον ένα να έχει ξυρίσει και το μούσι (πλέον για πάντα, μετά τη νίκη της Κοντσίτα).
Είμαι κι εγώ που κάθομαι παραπέρα και παρακολουθώ σαν ηλίθια τα ηλίθια παραγγέλματα του tae kwon do. Τσουπίιιιι, ουρλιάζει ο δάσκαλος και σκέφτομαι ότι θα τον ξεγράψω τον γιό μου. Νενγκόοοοο που είναι κάτι σαν προσοχή. Κλώτσα, φώναξε όταν κλωτσάς, κοίτα μπροστά σου, τσουπί, νενγκό, κλώτσα ρε συ, φώναξε.. πιο δυνατά, πιο ψηλά, πιο μπροστά, ρε.
Ρε; Ρε.
Λέει ο ένας άνθρωπος δίχως μούσι της παρέας.
Πήγαμε με τον Θανασάκη στο κομμωτήριο. Ξέρεις… Λούγκρα ο κομμωτής. Κι εκεί που του έκοβε τα μαλλιά τον ρωτάει: Τι ντύθηκες τις Απόκριες Θανάση; Σπάιντερμαν, απαντά ο δικός μου. Εσύ τι ντύθηκες, ρωτάει τον κομμωτή. Μπάρμπι του απαντάει η λούγκρα. Χα χα. Λούγκρα ξέρεις. Και τι λέει ο δικός μου ρε κορίτσια… Τι λέει ο δικός μου, ε; Τι λέει, ε; Τι λέει; Του λέει: Μπάρμπι; Αυτό είναι κοριτσίστικο. Είδες; Είδες νόηση το παιδί;
Τον παρακολουθώ να επαναλαμβάνει μερικώς ξανά και ξανά και λίγο ξανά ακόμα την ιστορία με την λούγκρα, να κάνει ελαφρές περιστροφές γύρω από τον εαυτό του έχοντας τον δείκτη του δεξιού του χεριού στο δεξί του μηνίγγι καθώς ματάξανάλέει «είδες, είδες το παιδί.. ξέρει το παιδί, έχει νόηση..» και σκέφτομαι τι θα γίνει αν του πω να πάει να γαμηθεί.
Δεν του το λέω όμως. Πάω πίνω ένα ποτήρι νερό και συνεχίζω να το παίζω η, λίγο περίεργη –αυτή η αποτραβηγμένη, μάνα του γιού μου.