Από την στιγμή περίπου που το παιδί σου πάει προνήπιο αρχίζεις να καταλαβαίνεις (στο πετσί σου πλέον) τι ακριβώς είναι το bullying.
Τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Το παιδί σου μαθαίνει ότι είναι ξανθό. Κοντό. Μαύρο. Χλωμό. Με πεταχτά αυτιά. Μικρά μάτια. Με περίεργο όνομα. Με περίεργη συμπεριφορά. Μαθαίνει ότι πρέπει να είναι ομάδα. Πως πρέπει να φοράει ροζ γιατί είναι κορίτσι. Και μπλε γιατί είναι αγόρι. Μαθαίνει ότι έχει μαμά με τατουάζ. Με σκουλαρίκι στη μύτη. Μαθαίνει ότι υπάρχει κάτι που λέγεται «κανονικό». Και κάτι άλλο που δεν είναι κανονικό.
Το αν θα ενταχθεί στους κανονικούς ή τους ακανόνιστους δεν έχει σημασία. Σημασία έχεις εσύ. Ο γονιός του κανονικού και του ακανόνιστου. Εσένα που το παιδί σου τρομοκρατείται συστηματικά στο σχολείο ή τις δραστηριότητες αλλά κι εσένα που το παιδί σου τρομοκρατεί τα υπόλοιπα. Εσύ δημιουργείς το bullying. Κι εσύ θα έπρεπε να είσαι υπόλογος. Δεν είναι τα παιδιά σκληρά. Εσύ είσαι. Και για να σου δώσω το πιο απλό παράδειγμα. Πόσο συχνά κάνεις το γνωστό σου small talk μπροστά του.
Πόσο συχνά μιλάς για αυτή την χοντρή πρώην φίλη σου. Για τον καραφλό γυαλαμπούκα που είδες τις προάλλες στην τράπεζα. Για αυτόν τον τριχωτό ή εκείνη που δεν πατάει καλά το πόδι της. Για τον κεκέ; Για τον γκαβό; Για τον φλώρο; Για εκείνη την πόρνη; Για τα φουντωτά μαλλιά που μοιάζουν σαν φλοκάτη; Για τα ίσια τα άχυρα; Για την κοπέλα στην παραλία με την κυτταρίτιδα; Για εκείνο το υπέρβαρο ζευγάρι; Για το φθαρμένο κολάν της που έχει τρύπες; Για τις διαφορετικές κάλτσες της φίλης; Για τον γκέι φίλο; Για εκείνο το αγόρι που πάει μπαλέτο. Για το κορίτσι των φίλων που, σίγουρα, κάτι έχει. Για το τατουάζ του γνωστού. Για τον μαύρο. Για τον κίτρινο. Για την κοντή. Για την τάπα. Για την ψηλέγκω. Για τον αγύμναστο.
Θέλω να πω. Εσύ είσαι πίσω από το bullying κι όχι το παιδί σου.
Εδώ έχουμε ένα σούπερ ταινιάκι από την Ένωση κατά του Bullying σε παιδιά και εφήβους της Σιγκαπούρης (Singapore’s Coalition Against Bullying for Children and Youth)
Ο μικρός που πρωταγωνιστεί εδώ λέει: «Δεν νιώθω ασφαλής πουθενά» και «Νιώθω μόνος»
Η ταινία διαρκεί περίπου 2 λεπτά. Κάθε φορά που κάποιος την κοινοποιεί στο facebook, η ταινία μικραίνει κατά ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Μέχρι που δεν μένει τίποτα πια από αυτήν.
Και ο συμβολισμός είναι υπέροχος μέσα στην απλότητά του. Ταιριαστός απόλυτα με την κυριολεκτική μας στάση εναντίον του bullying. Μην μιλάς μόνο για αυτό. Ζήσε κατά του bullying και μοιράσου την στάση σου με τους άλλους. Και κάποια μέρα το bullying θα είναι μόνο μια κακή ανάμνηση.
Λες;